[→Lat. gratificatio, het ter-wille-zijn], v. (-s, -tien), incidenteel of contractueel voordeel dat de werkgever aan de werknemer verleent boven het overeengekomen loon of salaris. (e) Bezwaarlijk is, dat het al of niet uitkeren alsmede de grootte van een gratificatie afhankelijk zijn van de bedrijfsresultaten, waardoor de gratificatie in minder succesvolle tijden gederfd wordt, tenzij zij contractueel is overeengekomen. Fiscaal wordt zij in Nederland onder ‘inkomsten uit dienstbetrekking’ gerekend.
De gratificatie behoort tot het loon in de zin van de Coördinatiewet Sociale Verzekering, voorzover de gratificatie daarvan niet geheel of gedeeltelijk door de Sociale Verzekeringsraad is vrijgesteld. De vrijstelling betreft feestgeschenken, gratificatie bij jubilea, huwelijk en vertrek, tegemoetkomingen in de kosten van ziekte, invaliditeit, bevalling of sterfgeval, en vergoedingen van kosten van een opleiding of studie voor een beroep.In België geldt een zelfde regeling.
