m. (-n), cyste die ontstaat in het onderhuidse weefsel.
(e) Een epitheelcyste ontstaat nadat levende huidcellen onder de huid zijn terechtgekomen ten gevolge van een ongeval, zoals een prik met een speld, of tijdens het hechten van een huidwond (zgn.
traumatische epitheelcyste). De onder de huid terechtgekomen levende cellen kunnen de secretieen afvalprodukten niet naar het huidoppervlak kwijt; het opgehoopte secreet is als een hinderlijke zwelling voelen zichtbaar. Epitheelcysten komen vaak aan handen en vingers voor. Zij kunnen in hun geheel worden weggenomen.
