[Eng. encounter, ontmoeting], v. /m. (-en), ben. voor uiteenlopende vormen van kortstondige groepstherapie.
De encountergroep onderscheidt zich van de traditionele vormen van groepstherapie vooral hierin, dat de deelnemers zichzelf niet beschouwen als patiënten; doelstelling is dan ook niet primair behandeling van problemen, maar bredere ontwikkeling van de persoonlijkheid en ontplooiing van ongebruikte mogelijkheden. Afhankelijk van de voorkeur van de groepsleider, kan in de encountergroep met verschillende technieken worden gewerkt; oefeningen waarbij geëxperimenteerd wordt met lichamelijk contact tussen de deelnemers staan hierbij op de voorgrond.
LITT. C. Rogers, Individuveel (1971); M. Lieberman e.a., Encounter groups. First facts (1973); H. Ruitenbeek, Nieuwe groepstherapieën (1974).
