m. (-en),
1. krachtens recht of macht, met gezag of als met gezag uitgedrukt verlangen: de eis tot overgave werd niet beantwoord;
2. wat men als voorwaarde stelt voor een tegenprestatie;
3. wat men van een persoon of zaak verlangt of vergt, alvorens tevreden te zijn: hoge eisen stellen, niet gauw tevreden zijn; aan de eisen voldoen, presteren wat gevraagd, verlangd wordt;
4. wat een persoon of zaak of omstandigheden verlangen om tot hun recht te komen, om in goede staat te komen of te blijven enz.: de eisen van de betamelijkheid; alles moet zijn eis hebben, moet gedaan worden zoals het nodig, behoorlijk is;
5. (recht) wat hij die een rechtsvordering heeft ingesteld vordert dat bij de uitspraak zal worden bepaald: een tot schadevergoeding tegen iemand instellen; de eis toewijzen, in het gelijk stellen; ook de vordering van het openbaar ministerie, de van het gerecht verlangde uitspraak: de eis was (luidde) levenslang, drie jaren, een straf voor die tijd.
