I. voegw. of voegw. bw. dat een gevolgtrekking inleidt (al of niet met de gewone woordschikking), blijkens het voorafgaande; deze driehoek is gelijkzijdig, dus zijn de hoeken (—de hoeken zijn, de hoeken zijn dus) zestig graden; ik kan dus op je rekenen? dat is dus afgedaan; in spreekt, thans vaak met een nietnoodzakelijke functie;
II. bw., op deze wijze, aldus: het dus gewijzigd ontwerp.