v. (-n), methode voor het onderzoeken van zintuiglijke vermogens bij dieren.
In de dressuurmethode wordt nagegaan of een gegeven zintuigprikkel kan worden waargenomen door die prikkel toe te dienen in combinatie met een andere prikkel, die van nature een bepaalde reactie te voorschijn roept (b.v. hapreactie bij de aanbieding van voedsel). Herhaalt men deze gecombineerde prikkeling een voldoend aantal malen, dan beantwoordt het dier vaak al toediening van de te onderzoeken zintuigprikkel alléén met dezelfde reactie. Hieruit blijkt, dat het deze prikkel moet hebben waargenomen. Door gebruik van ‘beloning’ en ‘bestraffing’ kan men vele dieren leren twee gelijksoortige, maar verschillende prikkels (b.v. twee tonen van verschillende hoogte) met verschillende reacties te beantwoorden. Op deze wijze kan het prikkelonderscheidingsvermogen vaak zeer nauwkeurig worden bestudeerd. De bruikbaarheid van de dressuurmethode wordt echter beperkt door een onvoldoende ontwikkeling van het leervermogen, vooral bij lagere dieren.
