[Gr. dicha, in tweeën, temno, snijden], v.,
1. (filosofie) indeling in tweeën; (bij uitbreiding, oneig.) verdeling in tweeën van een honorarium;
2. (plantkunde) vertakkingswijze waarbij een stengel (of bladnerf, of vaatbundel) zich in twee gelijkwaardige stengels verdeelt (§);
3. (sterrenkunde) bij Venus en Mercurius de schijngestalte waarbij juist de helft van de schijf verlicht is; bij de maan is de dichotomie wat men in het dagelijks leven eerste of laatste kwartier noemt.
Dichotomie komt vooral bij lagere planten veel voor (schimmels, algen, wolfsklauwen, varens, maar ook b.v. het blad van Ginkgo) en wordt deswege als een ‘primitief’ kenmerk beschouwd, als een beginpunt of grondslag voor gerichte ontwikkeling (verschil in de vertakkingen qua functie, vorm, omvang of stand). Dichotomie kan ook optreden in afgeleide organen.
