[Lat. deportare, verbannen], v. (-s), straf bestaande in het overbrengen naar een ballingsoord, een strafkolonie; geval van zo'n overbrenging: in de Tweede Wereldoorlog hadden vele deportaties plaats.
In Nederland en België komt deportatie als straf niet meer voor. Frankrijk kende deportatie naar Cayenne en Nieuw Caledonië (bagno), Spanje naar Marokko, Portugal naar Timor en Afrika, Engeland (tot 1857) naar Australië. Deportatie gaat veelal gepaard met dwangarbeid, en was vaak een straf voor politieke misdaden.
