[Fr. brutal, beestachtig], bn. en bw. (brutaler, -st),
1. onbeschoft, zonder respect voor iets of iemand: een brutale straatbengel; een brutaal antwoord geven; houd je brutale mond;
2. meer dan vrijmoedig: een paar brutale kijkers; de brutalen hebben de halve wereld, de stoutmoedigen gelukt veel; hij is zo als de beul, in hoge mate brutaal; (in sommige kaartspelen) hij is brutaal, hij begint het spel zonder van de gelegenheid gebruik te maken een gedeelte van zijn kaarten door andere te vervangen;
3. doortastend in het uitvoeren van iets slechts: een brutale inbreker; dat is brutaal!; een brutale leugen, een grove leugen, zonder blikken of blozen geuit. (Als germ. af te keuren is brutaal voor bruut, onmeedogend, als in brutaal geweld.)
