m. (-en), alcoholische drank verkregen door destillatie van vergiste suikerhoudende vloeistoffen; een glas vruchten, morellen op brandewijn.
Zoals de naam reeds aanduidt, werd brandewijn vroeger verkregen door destillatie van wijn. Er wordt afgestookt tot een hoog alcoholgehalte waarbij betrekkelijk weinig foezelolie en aldehyde mee wordt overgedestilleerd. Later verdunt men met water tot een alcoholgehalte van 35-40% en voegt kleine hoeveelheden lichtzure stoffen toe zoals sporen azijnzuur. In het algemeen is brandewijn een vrij zuivere alcoholoplossing met dientengevolge weinig smaak. Brandewijn wordt voornamelijk gebruikt voor de bereiding van bepaalde vruchtenextracten (frambozen-, bessenbrandewijn) en likeuren.
