v.,
1. de praktische bekwaamheid tot het optrekken van bouwwerken ;
2. de wetenschap die de vereisten leert kennen om bouwwerken samen te stellen : bouwkunde studeren; burgerlijke bouwkunde tegenover scheeps-, vesting-, water-, werktuigbouwkunde.
Bouwkunde omvat alles wat met het samenstellen van woningen, fabrieken, openbare gebouwen enz. te maken heeft: de kennis van bouwmaterialen, het berekenen van staal- en betonconstructies, de uitvoering ervan, grondonderzoek, drooghouden van bouwputten enz. Dit ‘vak’ moet dan ook in verschillende onderdelen gesplitst worden, waarvoor ook verschillende specialisten nodig zijn als liftadviseurs, verwarmingsspecialisten, elektrotechnische adviseurs, en speciale vaklieden voor elk van die onderdelen. Het esthetisch aspect rekent men tot de bouwkunst.
