v., aantal inwoners per oppervlakte-eenheid (gewoonlijk per km2).
De waarde van de bevolkingsdichtheid kan sterk wisselen per land of gedeelte daarvan. In Europa bezit Nederland de grootste bevolkingsdichtheid, nl. 412 inwoners per km2 (1.1.1974). Het begrip bevolkingsdichtheid is alleen zinvol voor zover er een relatie aanwezig is tussen inwoneraantal en ruimte.
Het verliest zijn zin zodra men het gaat betrekken op stedelijke gebieden, omdat de daar wonende bevolking niet meer rechtstreeks voor haar bestaan afhankelijk is van de bodemoppervlakte. Voor agrarische gebieden is het begrip bevolkingsdichtheid alleen dan bruikbaar wanneer men het beperkt tot de agrarische bevolkingsdichtheid, dit is het aantal landbouwers per vierkante kilometer landbouwgrond. Pogingen om de bevolkingsdichtheid in verband te brengen met sociaal-pathologische verschijnselen als agressie en criminaliteit zijn vooralsnog mislukt.
