de regel die zegt dat rassen van één soort of nauw verwante soorten van warmbloedige dieren (vogels en zoogdieren) in koudere gebieden vaak groter zijn dan in warme streken. Deze regel is al ca. 1240 door keizer Frederik II beschreven in De arte venandi cum avibus.
Sindsdien is veel materiaal bijeengebracht dat deze regel ondersteunt. De regel kreeg de naam van Carl Bergmann, die in 1847 een artikel schreef over de warmtehuishouding van de dieren in verband met hun grootte. Evenals de regel van Allen (J.A.Allen) wordt de biologische betekenis van de regel in verband gebracht met de warmteregulatie: hoe groter het organisme, des te gunstiger (t.a.v. warmteverlies door de oppervlakte) wordt de verhouding oppervlakte : volume.
