v. (-s), de overdracht van beenmerg van een donor (gever) naar een acceptor (ontvanger).
Het doel van de transplantatie is de ontvanger van nieuw beenmerg te voorzien, als het eigen beenmerg door ziekte is aangetast en/of verloren is gegaan. Het is een ingreep die nog in een experimenteel stadium verkeert. Voorlopig wordt een algemene toepassing nog bemoeilijkt door problemen rond het vinden van passende donoren. Wanneer niet-passend beenmerg wordt gegeven, kan er een ernstige reactie optreden, die de ‘graft versus host’ (gast tegen gastheer)-reactie wordt genoemd en die tot de dood kan leiden. Hierbij reageren immunologisch actieve cellen uit het donorbeenmerg met de weefsels van de ontvanger. De ontvanger kan, doordat hij zelf niet immunologisch kan reageren, deze reactie niet tegengaan.
Het gelukt soms door middel van een beenmergtransplantatie het gevaarlijke tekort aan bloedcellen weg te nemen. Ook bij patiënten met acute leukemie, en bij kinderen met een aangeboren stoornis in de vorming van afweerstoffen tegen infecties, kan een beenmergtransplantatie als behandeling worden overwogen.
