v., bepaling van de waarde der op een balans voorkomende posten.
Het kan voorkomen dat de balanswaarde van een dergelijke post niet rechtstreeks blijkt uit de boekhouding. In dergelijke situaties worden bepaalde waarderingsgrondslagen toegepast. Deze hangen o.a. af van de aard van het te waarderen object, van het doel van de balans en van de bedrijfseconomische opvattingen en de toekomstverwachtingen van degene die de waardering moet doen. Tevens kunnen psychologische factoren een rol spelen bij de waardering. Als algemene norm geldt waarderen volgens goed koopmansgebruik. De bedrijfseconomie beveelt in het algemeen een balanswaardering op basis van de vervangingswaarde aan.
De fiscus echter aanvaardt de vervangingswaarde niet in alle gevallen. De continuïteit (de bestendige gedragslijn) is echter van meer belang dan de waardering als zodanig.
De balanswaardering van duurzame produktiemiddelen hangt nauw samen met het gekozen systeem van afschrijvingen. Vlottende goederen kan men o.a. waarderen tegen de inkoopprijs (historische prijs), de kostprijs of dagprijs, eventueel onder toepassing van het fifo-, filo- of lifo-systeem, of volgens het ijzeren voorraadsysteem. Bij de beoordeling van de waardering van de debiteuren speelt de solvabiliteit van de debiteur een rol. De aan de hand van deze beoordeling gevonden waarde wordt vaak niet rechtstreeks in de balans vermeld. Soms wordt de nominale waarde van de vordering ongewijzigd gelaten (b.v. de boekwaarde) en wordt het resultaat van de balanswaardering tot uitdrukking gebracht door opneming van een correctiepost (b.v. een afzonderlijke afschrijvingspost of een voorziening voor dubieuze debiteuren). De liquide activa worden veelal gewaardeerd op hun nominale waarde. Er zijn balanswaarderingssystemen waarbij de koopkrachtveranderingen (b.v. door inflatie) in de nominale activa in aanmerking worden genomen.
