aan'bod, o. (geen mv., men gebruikt daarvoor aanbiedingen), 1. het aanbieden, het tegengestelde van vraag ; de marktprijs regelt zich naar vraag en — (zie prijsvorming); 2. het aangebodene: een voordelig — krijgen, doen; verkeersaanbod, warenaanbod.
Door het aanbod geeft, volgens rechtsopvattingen, de aanbieder te kennen dat met hem een overeenkomst kan worden gesloten door degene, die zijn aanbod aanvaardt door -»-acceptatie. In het aanbod moet de mogelijke overeenkomst besloten liggen. Dit betekent dat, indien het aanbod aanvaard wordt, de aanbieder gebonden is, evenals de acceptant: het aanbod is bindend. Een vrijblijvend aanbod is daarom een contradictie: indien iemand een aanbod accepteert, zou de ander zich nog aan de binding kunnen onttrekken en er zou door die acceptatie dus nog geen overeenkomst tot stand zijn gekomen. Deze laatste figuur kunnen we daarom beter niet als een aanbod beschouwen, maar als een uitnodiging tot het doen van een aanbod met omschrijving van hetgeen dit aanbod zou moeten omvatten.
Het aanbod kan openbaar zijn (voor iedereen) en bijzonder (voor bepaalde personen). Openbaar wil echter niet zeggen dat een ieder, die accepteert, aanvaard moet worden als contractspartij. Dit mogelijk weigeren is niet hetzelfde als het vrijblijvend aanbod, hoewel de gevolgen van beide figuren op elkaar lijken. De vorm van het aanbod is vrij. Zolang het niet is ingetrokken, bindt het aanbod: de acceptatie bindt de aanbieder en heeft als gevolg dat het aanbod niet meer kan worden gewijzigd of ingetrokken. Men kan het risico van mogelijke herroeping van het aanbod uitsluiten door het aanbod onherroepelijk te maken. Zou de aanbieder het aanbod daarna alsnog intrekken, dan wordt die herroeping geacht niet te zijn geschied. Het aanbod moet de aanbieder enige tijd binden: degene, tot wie het aanbod is gedaan moet een redelijke tijd van overweging hebben. Deze tijdsduur varieert naar omstandigheden.
