A (muziek)

betekenis & definitie

A (in België gewoonlijk: la), in de muziek de zesde toontrap vanaf c gerekend. Het aanduiden van de noten met letters gaat terug op de Latijnse letternotatie. Sinds Zarlino in 1571 de eolische ladder, die op c begint (zie kerktonen), betitelde als ‘modo primo’ werd de a van de eerste naar de zesde plaats verdrongen. De toon a wordt ook gebruikt om de toonhoogte van instrumenten vast te stellen. In 1939 werd te Londen de frequentie van de a uit het ééngestreept octaaf vastgesteld op 440 Hz, in 1963 te Wenen verhoogd tot 448 Hz (zie standaardtoon).