v., giftigheid.
© De toxiciteit van een stof geeft de potentiële schadelijkheid weer van die stof voor mens, dier en plant. De toxiciteit van een stof is in feite nooit volledig bekend en wordt meestal gebruikt als een term voor een verzameling van gegevens omtrent de schade die de stof in daartoe opgezette experimenten blijkt te kunnen veroorzaken. In dergelijke experimenten tracht men bepaalde aspecten van de toxiciteit van een stof, b.v. kankerverwekkende eigenschappen, in een kwantitatieve maat te verkrijgen. Door het combineren en selecteren van enkele van deze toxiciteitsparameters probeert men een indruk te krijgen over de potentiële risico’s die de aanwezigheid van een stof in het milieu of in het organisme zelf voor een organisme met zich meebrengt. De belangrijkste toxiciteitsparameters die worden getest, zijn: acute toxiciteit, semichronische toxiciteit, chronische toxiciteit, huidtoxiciteit, inhalatie toxiciteit, sensibiliteit, carcinogeniteit, teratogeniteit, mutageniteit, de mate waarin biochemische en celbiologische veranderingen optreden en ecotoxiciteit. Bij de testen op ecotoxiciteit wordt vooral de schade aan ecosystemen onderzocht, bij de biochemische en celbiologische testen wordt naast andere organismen ook de mens onderzocht en bij de overige toxiciteitstesten worden de effecten op proefdieren gebruikt als model voor de potentiële effecten.
