een overheidsbeleid met betrekking tot de → rijksbegroting, waarbij het bereiken dan wel het handhaven van een aanvaardbare omvang van het structurele of trendmatige begrotingstekort (→ financieringstekort) centraal staat. Hierbij speelt de toetsing van veranderingen in het niveau van de uitgaven en belastingafdrachten aan de zgn. structurele of trendmatige begrotingsruimte een centrale rol.
Voldoen aan de norm van de rijksbegroting is een voorwaarde om op middellange termijn macro-economisch aanvaardbaar te zijn en een bijdrage te leveren tot en te passen in een structureel evenwichtige economische ontwikkeling van de volkshuishouding.
