(ILO). Internationale Arbeidsorganisatie, gespecialiseerde organisatie van de VN, belast met de bevordering van sociale rechtvaardigheid en de coördinatie van de sociale wetgeving van de lidstaten.
Het is een overleg-, hulp- en pressieorgaan. Het aantal leden was in 1979 140. Belangrijke landen die geen lid zijn, zijn o.a. de VS (sinds 1977), de DDR, Noord- en ZuidKorea, Taiwan en Zuid-Afrika. Directeur-generaal was in 1979 de uit India afkomstige Ravindra Varma.In 1977 werd een zwarte lijst opgesteld van landen die zich niet hielden aan de internationale arbeidsconventies. Op deze lijst stonden o.a. de USSR, Indonesië, Chili, Tanzania, Zambia en de Filippijnen.
De voornaamste activiteit van de ILO is het verlenen van technische hulp. In 1978 werd ruim VS $ 62 mln. uitgegeven aan de bevordering van werkgelegenheid en de verbetering van leef- en werkomstandigheden. De werkgelegenheid staat centraal in het tweede tienjarenplan van de VN, waarbij van de ILO een belangrijke stimulerende activiteit wordt verwacht. De ILO publiceerde daartoe een Wereld Werkgelegenheids Programma als handleiding en steun bij het uitwerken en realiseren van werkgelegenheidsprojecten in de lidstaten. Hierbinnen vallen ook technische hulpprogramma's en -teams, die zowel per regio als per land opereren.
