eigenlijk: Hugo Wouters, Vlaams dichter, *15.8.1931 Antwerpen, ✝ 4.6.1975 Antwerpen. Pernath was dertien jaar beroepsofficier (met P.
Snoek, Soldatenbrieven, 1961), waarna hij in de boekhandel ging werken en als vertaler. Hij was redacteur van Het Cahier (1954) en van het Nieuw Vlaams Tijdschrift; hij was bovendien medeoprichter van Gard Sivik (1955) en voorzitter van de artiestenclub Pink Poets (1972). Hij debuteerde in 1955 met de bundel Meidood, die later opgenomen werd in De adem ik (1959). Pernath behoorde tot de tweede generatie van experimentele dichters in Vlaanderen. Zijn vaak hermetische poëzie wordt gekenmerkt door een grote soberheid en een grondig pessimisme. In 1972 kreeg hij de Prijs van de Vlaamse Poëzie en in 1974 de Jan Campertprijs voor zijn bundel Mijn tegenstem (1973). Werken: Het uur Marat (1958), Het masker man (1960), Instrumentarium vooreen winter (1963), Mijn gegeven woord (1966), Exodus (1970), De acht hoofdzonden (1970), Nagelaten gedichten (3 cycli, 1976).Litt. P.Conrad, H.C.Pernath (1976); Hugues C.Pernath 1931-1975 (overdruk uit Nieuw Vlaams Tijdschrift, 1976).
