[<Eng. human leukocyte antigen], o., zeer complex geheel van weefselantigenen die aanwezig zijn op de membranen van alle kernhoudende cellen van het organisme en die bepalend zijn voor de histocompatibiliteit (verenigbaarheid van weefsels) en het slagen van orgaantransplantaties. © De antigenen van het HLA-systeem zijn specifiek voor ieder individu. Zij worden voornamelijk gevormd (gecodeerd) door een groep genen die dicht bij elkaar liggen (en daarom meestal samen overerven) op de lange arm van het zesde chromosoom.
Binnen het HLA-systeem zijn vier van die genenplaatsen ontdekt. Iedere genenplaats kan weer coderen voor een groot aantal allelen. Vandaar het grote aantal combinaties dat mogelijk is en de specificiteit van de weefselantigenen voor ieder individu. Ook is uit onderzoek gebleken dat het HLA-systeem invloed uitoefent op het immuunsysteem ten aanzien van infecties. De vatbaarheid van een persoon voor bepaalde infectieziekten hangt in grote mate af van zijn HLA-systeem. Door serologische tests kan een ‘kaart’ van iemands HLA-systeem worden gemaakt en op grond van statistische associaties kan dan de relatieve vatbaarheid voor infectieziekten worden bepaald.
Tegenwoordig wordt, alvorens tot weefsel- of orgaantransplantaties over te gaan, de histocompatibiliteit van het perifeer bloed en de lymfknooplymfocyten onderzocht. Ook de bloedgroepen van donor en ontvanger moeten overeenstemmen. Door het HL A-systeem zo goed mogelijk te bepalen kan men het verschil in weefselantigenen tussen donor en ontvanger vaststellen en daardoor de kans op afstoting tot een minimum beperken.
