Waaijer, (B. WAAIER), m. (-s), die waait - blaast, - wind aanbrengt; zek. werktuig dat, in beweging gebragt, dient om het aangezigt te verkoelen (inz. bij vrouwen in gebruik); zek. ijzeren of houten afschutsel bij stoepen voor huizen.
*-KOOPER, m. (-s).
*-MAKER, m. (-s).
*-SCHILDER, m. (-s).
*-SLUIS, v. (...zen), soort waterkeering.
*-TJE, (B. -N), o. (-s), kleine waaijer.
*-VORMIG, bn. -e planten.
