Ultimum remedium is een term uit het Latijn die betekent: het laatste redmiddel. Het is dus iets dat wordt ingezet als alle andere mogelijkheden al geprobeerd zijn.
In de praktijk wordt de term vaak gebruikt als het over strafrecht gaat; dit zou namelijk alleen als uiterst redmiddel moeten worden ingezet. Rechtenstudenten krijgen dit dan ook vanaf het begin van hun studie mee. Dit is vooral omdat een strafrechtelijke procedure erg ingrijpend is voor de persoon in kwestie. Er moet dus altijd eerst gekeken worden of er op andere wijze rechtgesproken kan worden - bijvoorbeeld via een civielrechtelijke procedure - en pas als laatste redmiddel zal het strafrecht worden toegepast.
Ook een DNA-onderzoek wordt door de rechter gezien als ultimum remedium. In de onopgeloste zaak van Marianne Vaatstra (1999) zette het Openbaar Ministerie in 2012 het massale DNA-onderzoek in als nieuwe en waarschijnlijk laatste troef om de zaak op te helderen. Binnen een straal van 5 kilometer rond de plaats delict werd mannen verzocht om vrijwillig DNA af te staan. Door middel van dit onderzoek hoopt men tot de dader te komen.
