Woordenboek van Neologismen

Marc de Coster (1999)

Gepubliceerd op 20-06-2017

Verborgen agenda

betekenis & definitie

Verborgen agenda - (Eng. bidden agenda), heimelijke doelstelling. Vooral gebruikt in een politieke context; de term ontstond echter in het jargon van de business-managementtraining.

‘Het ambtelijk apparaat van de gemeente Arnhem,’ vervolgde het verslag, ‘opereert vanuit “schuttersputjes”, onderhoudt roddelcircuits, vertoont “wandelgangen-gedrag”, is afstandelijk en weinig klantvriendelijk, sommige afdelingen verdienen de naam “slangenkuil”, er wordt gewerkt met “verborgen agenda’s”, er heerst wantrouwen en een visie ontbreekt.’ HP/De Tijd, 27-03-92

De verborgen agenda van de minister is bezuiniging en overzichtelijkheid voor de overheid. Elsevier, 27-03-93

Hij wilde niets weten van de suggestie dat het CDA informatie voor hem achterhield en een ‘verborgen agenda’ had bij de latere besprekingen... de Volkskrant, 12-06-93

Van Aardenne gaf dat trouwens ook zonder blikken of blozen toe. In het parlement verklaarde hij als overtuigd voorstander van kernenergie in de BMD nooit een ander doel gezien te hebben dan depolarisatie van de discussie over dit ‘normale natuurkundige fenomeen’. Deze verborgen agenda was keurig gerealiseerd: de Anti-Kernenergiebeweging was als gevolg van deze bijna driejarige gedwongen wapenstilstand op sterven na dood. HP/De Tijd, 26-11-93

Bij het CNV gniffelt men nog steeds over de blinde paniek die uitbrak, toen de vakcentrale opheldering vroeg over de plannen voor het ‘media event’ in het Evoluon. Zelfs de deelnemerslijst is nog niet klaar, meldt het organisatiebureau. Ook is nog niets bekend over de agenda, laat staan de verborgen agenda. de Volkskrant, 22-01-94

Het kan immers overal gebeuren dat er een fotograaf is of dat je gesprekspartner uiteindelijk een verborgen agenda heeft. Opzij, februari 1994

Het probleem is dat verschillende Westerse landen een verborgen agenda hebben en daar ook naar handelen. Humo, 03-12-96

Maar dan was er weer iemand van ons op Binnenlandse Zaken geweest, en dan hing daar toch weer een landkaart waarop heel Nederland in regio’s was opgedeeld. Dat kon een ambtelijke oprisping zijn, misschien werd het niet politiek gedekt, maar misschien hadden ze ook wel een verborgen agenda. Dus toen Van der Heyden en Koetje met hun grote sprong voorwaarts kwamen, dacht iedereen: o, zo zit het dus in elkaar. Vrij Nederland, 12-04-97