D.w.z. uitbundig lachen, zich ziek lachen, vgl. in den zelfden zin hd. sich krank lachen wollen überetw., zeer hard lachen, zich slap lachen; eigenlijk zoo lachen dat men een bochel krijgt, doordat men zich geheel voorover buigt en de rug dus krom gaat staan.
Zie Harrebomée III, LXXI en vgl. de synonieme uitdrukkingen: zich bleinen lachen (Poirters, Mask. 64), een puist, een kriek (Falkl. IV, 83; Nw. School, II, 336; Nkr. VI, 14 Dec. p. 3; IX, 6 Maart p. 5; Kokad. 47), een aap (Speenhoff VII, 70); Nkr. I, 17 Nov., p. 4, een slingeraap (Jord. 201), een mik (rond brood) lachen (Nkr. VII, 8 Nov. p. 6); zich een hoedje lachen (Kunst. 134); zich een meikers lachen (Haagsche Post, 1917, bl. 653 k. 3); krom vallen of zakken van de pret (Landl. 11; 251); lachen als een geit die 't schijten leert (Jord. 203); zich de kanarietjes pip lachen (Boefje, 71); het Zuidn.: zich krul lachen of lachen dat men krult, zich krom lachen (Antw. Idiot. 740; Schuermans, 305), en zich bekrullen (De Bo, 99); hd. sich schief lachen; sich kugeln vor lachen; sich einen Ast (oder Buckel) lachen; es ist zum wälzen; fr. rire comme un bossu; se donner une bosse de rire; se faire des bosses, pret hebben; rire ä se tordre; eng. to double up; to laugh oneself limp.
