D.w.z. het is moeilijk iemand te bedriegen, die zelf een bedrieger of sluw is; het is moeilijk vossen met vossen te vangen (zie [i]Prov.
Comm.[/i] 656: t'is quaet vossen met vossen vaen); mlat. callidus est latro qui tollit furta latroni; fr. il est bien larron qui vol un larron. De zegswijze komt in de 16de eeuw voor in de Prov. Comm. 663; Goedthals, 38: tis quaet stelen, daer de weert een dief is, il est caut larron qui desrobe a un larron; V. Rijssele, Sp. derM. vs. 2196: Het is quaet stelen daer de weert een dief is; S. Andriessoon, Duytsche Adagia (anno 1550) p. 41: Tis quaet stelen daer de weert een dief is. Tis quaet hincken voor de gene die manck gaen, dat is, t' is quaet yemande een dinghen wijs te maken, dat hy selver verstaet, ende wel beter weet; Adagia, 63: t'Is quaet stelen daer den Weert is een Dief, hospes ubi fur est, durum subducere quidquam; Cats II, 216:'t Is qualijck yet te stelen,
Wanneer de huyswaert self die rolle weet te spelen.
Zie verder De Brune, 189; Suringar, Erasmus, XLV; Harreb. I, 130; Wander I, 588: einem Diebe ist böss stelen.
