Bij ons komt deze gedachte reeds voor in de Middeleeuwen, blijkens Van Zeden, no. 38:
Wiltu weten heymelichede
Der dinghen, kindre ende sotte mede
Ende dronckaerts, elc so hijt peinst,
Werpt huut zijn woort ongheveinst.
Zoo ook in den Lekensp. III, 5, 281; Bienb. hs. A, fol. 108 c. Vanden kijnderen ende vanden bedruncken menschen verneemt mep die waerheit; Matthyszen, 108, 3: Droncken luden, dwaze ende kinder pleghen garn wair te segghen; bij Servilius, 173: Jonge kinderen ende droncken luyden segghen ghemeynlijck de waerheit; De Brune, 189: Kinders, droncke lien, en zotten, lieghen nimmers, noch en spotten; Korenbl. II, 487: De waerheit werdt geseght door kinderen en gekken. Zie verder Bebel, 276; Suringar, Erasmus CI, bl. 496, waar gewezen wordt op de woorden van Alcibiades in Symposio Platonis: ofvogöveu TE rraiöuiv, KaigeTd naiöwv qv óAqdrjg Matth. 21, 16; Harrebomeé I, 214; Eckart, 261; Wander II, 1297. Variant: kinderen en gekken zeggen de waarheid; vgl. Goedthals, 9: Kinderen en sotten gheraken waer te seggen, enfants et sots sont divins; Afrik. Kinders praat die waarheid; Breuls, 90: Kinder en zate luizekge de woerheid; hd. Kinder und Narren reden die Wahrheit, oostfri. Kinnerun dune lii (of un narren) seggen de warheid (Dirksen I, 51); eng. Childem, drunckers and fooles can notlye (anno 1539); Plinius, Nat. Hist. 14, 141: Vulgoque veritas iam attributa vino est, mlat. Interdum pueri vox est prenuncia veri (Werner, 43); fri. fen dronken ljue en lytse bern (kinderen) hjaartman de wierheit.
