zegt men van iemand, die naar geen raad wil luisteren, die zich niet beteren wil1); eig. gezegd van eene wonde of eene kneuzing, die door geen zalf te genezen is.
Voor de 17de eeuw zie V. Moerk. 486:De fielt het my lang genoegh gebrutst, hy moet nou voort
Met dese Schepen; daer is doch geen salf aen hem te smeeren.
Tengnagel, de Spaensche Heidin, 1671, bl. 70: Zoo dat 'er (volgens 't oude, en waere spreekwoord) geen zalf aen dat volk te stryken is; Bed. Huish. 14: Hier is geen zalf aan te stryken, 't is een bedurven Huishouwen; De Brune, Emblemata, 264: Is zy (de juffrouw) oock merckelick leelick, en daer geen zalve van schoone woorden aen te strijcken is, daer wert al raet toe gevonden. Voor de 18de eeuw zie Halma, 800: Daar is geen zalf aan hem te strijken,'t is verloorene moeite iets aan hem te doen; Sewel, 977; Harreb. II, 491; afrik. aan hom is nie meer salf te smeer nie. Voor Zuid-Nederland zie Joos, 78; Antw. Idiot. 1469 en vgl. voor het Limburgsch Welters, 86: er is geen zalf aan te strijken, er is geen vet aan te scheppen; ook in het fri. der is gjin salve oan to striken. In het nd. dar is kên Salbe mehr an to stäken (Eckart, 444); hd. daran ist Hopfen und Malz verloren.
