Premenstrueel Syndroom (PMS) is een combinatie van symptomen die gedurende de tweede helft van de menstruatiecyclus optreedt en weer verdwijnt zodra de nieuwe cyclus begint.
Deze symptomen herhalen zich elke maand volgens een vast patroon. Er zijn meer dan 150 symptomen gerelateerd aan PMS, maar de meest voorkomende zijn: geïrriteerdheid, gespannenheid, gezwollen borsten, opgeblazen gevoel, depressiviteit, wisselende stemmingen, dwangmatige eetlust en hoofdpijn.
40% Van de vrouwen zoekt medische hulp om de maandelijkse symptomen van het premenstrueel syndroom (PMS) te verlichten. Het is gebleken dat hormonale veranderingen het verminderen of verergeren van PMS beïnvloeden. De puberteit, zwangerschap, het innemen van een anticonceptiepil, sterilisatie en de menopauze kunnen ook hun invloed hebben op de mate van PMS.
Meestal wordt de meest voorkomende vorm van PMS toegeschreven aan een overmatige aanwezigheid van het hormoon oestrogeen en een tekort aan het hormoon progesteron gedurende de premenstruele fase. In een beperkt aantal gevallen is echter juist een te lage concentratie oestrogeen de oorzaak. De verhouding en het evenwicht van deze twee belangrijke hormonen bepalen het voorkomen van PMS. De aanmaak van deze hormonen is afhankelijk van het voorkomen van prostaglandines.
Een prostaglandine is een hormoonachtige stof die op lokaal niveau werkzaam is in het reguleren van een fysiologisch proces. Het lichaam gebruikt de vetzuren uit de voeding onder andere als grondstof voor de aanmaak van deze prostaglandines en andere verwante hormoonachtige stoffen. Alleen al van de prostaglandines zijn er tot nu toe meer dan 50 verschillende soorten ontdekt. Deze kunnen in drie verschillende hoofdgroepen worden onderverdeeld (PgE1, PgE2 en PgE3). Een verstoring van de verhouding van de aanmaak van deze drie groepen kan de aanmaak van geslachtshormonen veranderen en daardoor menstruatieklachten veroorzaken.
Uit een studie met vetzuren bleken zowel na 3 als na 6 maanden de vrouwen die de vetzuren hadden gebruikt, beduidend minder PMS-klachten te hebben dan de placebogroep. De beste resultaten werden behaald met de hoogste dosis (2 gram per dag). De gebruikte vetzuurcapsules bevatten per gram 210 mg GLA (gamma-linoleenzuur), 175 mg oliezuur, 345 mg linolzuur, 250 mg overige meervoudig onverzadigde vetzuren en 20 mg vitamine E (een vetzuursamenstelling van borrage-olie). Inname van borrage-olie, samen met vitamine E, kan dus een belangrijk en effectief hulpmiddel zijn bij PMS.
Factoren die de aanmaak van prostaglandines uit vetzuren kunnen verstoren zijn o.a.:
– pilgebruik
– koffie, thee en andere stimulantia
– stress (lichamelijk en geestelijk, door aanwezigheid adrenaline, cortisol)
– lichaamsvreemde, belastende stoffen (chemische verontreiniging, additieven, transvetzuren)
– overmaat aan alcohol, suiker
– afwijkende bloedsuikerspiegel (diabetes, suiker)
– medicijngebruik (vooral hormoonpreparaten, immunosuppresoren)
– veroudering
– straling (röntgen-, niet-ioniserende-, elektromagnetische-, UV- en andere stralingen)
– tekorten aan bepaalde nutriënten (zoals magnesium, zink, chroom, diverse vitamine B soorten zoals B 6 en B 3, vitamine C)
Bij PMS kan de dagelijkse voeding het beste bestaan uit: groenten, fruit, zaden, noten, peulvruchten en volkorenproducten. Ook vette vis, zoals haring, sardines, makreel en zalm zijn uitstekende voedingsmiddelen. De meervoudig verzadigde vetzuren die in deze voedingsmiddelen voorkomen, zijn onmisbaar om het lichaam in staat te stellen de zo belangrijke prostaglandines van het type I (PgE1) aan te maken.
Voeding die vermeden dient te worden zijn: alle suikerhoudende producten (inclusief honing), zout, koffie, varkensvlees, dierlijke vetten, geharde vetten, margarine, alle gebakken en gefrituurde voedingsmiddelen en alcohol.
Deze voeding, vooral alle verzadigde vetten, stimuleren de aanmaak van prostaglandines type II (PgE2), die een zeer ongunstige invloed op de hormoonbalans hebben. Gevogelte, mits afkomstig van biologisch dynamische of ecologische bedrijven (dus hormoonvrij) is toegestaan.
