Romeinse priesteres, belast met de verzorging van de dienst van Vesta. Oorspronkelijk waren de Vestalinnen vier in getal, later waren er zes.
Bij haar berustte de zorg voor het onderhouden van het eeuwig vuur in de tempel van Vesta op het Forum Romanum; de Pontifex Maximus (opperpriester) koos hen als jong meisje uit voor de eredienst. Zij waren van patricischen huize en bleven dertig jaren lang aan haar taak gebonden, met de verplichting tot een strenge, kuise levenswandel. Behalve voor de verzorging van het vuur, hadden de Vestalinnen de plicht om dagelijks haar gebeden te storten voor het welzijn van volk, staat en keizer. Ook bereidden zij het offermeel waarmee de offerdieren werden bestrooid. Het uitgaan van het vuur werd streng bestraft, en het schenden van de maagdelijkheid moesten zij boeten met de dood. Zij werden levend in een graf ingemetseld. Anderzijds genoten de Vestalinnen bijzondere voorrechten en stonden zij hoog in aanzien. Op straat begeleidde hen een lictor (= dienaar met de fasces), en wanneer zij een veroordeelde ontmoetten, werd deze vrijgesproken. Bij openbare feesten e.d. hadden zij een ereplaats. Haar woning was het Atrium Vestae, gelegen nabij de Vestatempel.ICONOGRAFIE In de portico’s die de binnenhof van het Atrium der Vestalinnen op het Romeinse Forum omgeven, zijn enkele beelden van Vestaalse maagden bewaard gebleven. Zij waren de oversten van de kleine gemeenschap. De kleding bestaat uit een omgord kleed met lange mouwen. Een wijde mantel werd met een pand over het hoofd geslagen. In het haar dragen zij de ‘infula’, een band van haarwrongen die rondom het hoofd ligt. De beelden vertonen een grote waardigheid, de gelaatstrekken zijn streng en voornaam.
Zie Vesta, Forum
