(Edler von Wiesenbrunn), * 29. 8. 1773 te Holleschau, ✝ 1. 1. 1850 te Baden bij Weenen, hooggeplaatst Oostenrijksch staatsambtenaar, doch tevens kundig musicoloog en muziekbeoefenaar, leerling van Albrechtsberger en Hartmann. Zijn naam mag door de Nederlanders in eere worden gehouden we-
gens zijn voortreffelijk antwoord op de in 1826 door het Kon. Nederlandsch Instituut uitgeschreven prijsvraag betreffende de verdiensten der Nederlanders der 14e, 15de en 16de eeuw tegenover de toonkunst. Daarin heeft hij de beteekenis der Nederlandsche contrapuntisten voor de ontwikkeling der toonkunst voor de eerste maal duidelijk aangetoond. (Die Verdienste der Niederländer um die Tonkunst, 1826 in het Nederl, vertaald, Amsterdam 1829). Van zijn andere werken vermelden wij: Geschichte der europäisch-abendländischen Musik, Ueber die Musik der neueren Griechen, Guido von Arezzo, Schicksale und Beschaffenheit des weltlichen Gesanges, Die Musik der Araber, enz.
