muzikale stijl, benoemd naar zijn voornaamsten vertegenwoordiger Palestrina, de ideale a cappella kerkstijl (uitsluitend voor zangstemmen zonder instrumenten), die ook alles weerde, wat nog maar eenigszins aan het instrumentale kon herinneren en die ook na den dood van Palestrina nog lang werd vastgehouden (o.a. in de Romeinsche school. In den lateren tijd trachtte men door het uitbreiden van het aantal stemmen een vergoeding te verkrijgen, voor wat de echte P. aan glans, schoonheid en beweeglijkheid had moeten verliezen.
Zoo schrijven de latere vertegenwoordigers (Ingegneri, Porta, Nanino, Anerio, Suriano, Vittoria, Allegri, Benevoli, Bernabei, e.a.) voor 8, 12 en meer stemmen, ja in de laatste ontaardingen (18de, 19de eeuw) als reeds lang de instrumentale muziek bloeit, voor 64 en 96 stemmen.
