(Basse fondamentale), bij Rameau de aanwijzing van de eigenlijke grondtonen der accoorden, die dus niet met de werkelijke bastonen behoeven samen te vallen. Hierdoor brak hij door het starre en schematische van de generalbasleer heen en grondvestte een eenvoudige logica der hoofdaccoorden en hun samenhang.
Toch is later door anderen (o.a. J. H. Knecht) de leer van Rameau sterk versystematiseerd, waardoor het moeilijk was, het oorspronkelijk-eenvoudige hieruit weer te voorschijn te halen. Ook de aanduiding der accoorden door getallen, die de toontrappen aanwezen, heeft veel verdoezeld. Dit alles is door H. Riemann in zijn Functieleer weer in rechte en logische banen geleid.