richting uit de jaren twintig waartoe H.Eisler, K.Weill en E.Krenek behoorden. Met behulp van jazz- en amusementsmuziekclementen trachtten zij een muziek te maken die niet meer voor de happy few was maar ook de massa kon aanspreken.
Ook in de tekstkeuze (B.Brecht) komt dit speciaal gevoel naar voren. Naar analogie met de letterkunde heeft men de term Nieuwe Zakelijkheid ook toegepast op kunstmuziek die anti-pathetisch en anti-idealistisch was, nuchter, gesteld op feitelijkheden (o.m. de eerste periode van Hindemith).
