(Fr.: cellule génératrice), een muzikaal motief dat als uitgangspunt dient voor de ontwikkeling van een groter geheel (een deel of het hele werk). Voortgekomen uit de thematische dialectiek in de ‘doorvoering van een Haydn, werd de kiemcel vooral gebruikt door C.Franck en diens school, als de genererende kracht van alle motieven.
Ook Bartók en Schönberg gebruiken deze techniek in hun detailarbeid en in de Nieuwe Muziek wordt de kiemcel ‘le principe unificateur’ (Leibowitz).
