Wegdorp, ontstaan in de middeleeuwen op een kreekrug. In de Romeinse tijd was niet ver van de huidige kern een zeehaven op Engeland.
De oorspronkelijke kapel van de Westermonstersekerk te Middelburg, gewijd aan St. Willibrordus, werd in de 11de eeuw vervangen door een nieuwe kerk.
Westkapelle kreeg in 1223 stadsrechten van graaf Floris IV, maar nadien ontwikkelde de stad zich nauwelijks meer. Uiteindelijk verdween een deel van de middeleeuwse stad met de kerk in de golven.
In de 15de eeuw begon men meer landinwaarts met de bouw van een nieuwe kerk. Toen werd ook begonnen met de aanleg van de Westkapelse Zeedijk, die sindsdien stelselmatig is verhoogd en verzwaard.
Aan de zuidzijde van de huidige Zuidstraat lag voorheen 't Hof van Westkapelle (gesticht 1679). Op 3 oktober 1944 werd de zeedijk bij Westkapelle gebombardeerd om Walcheren te inunderen, waarbij het dorp zwaar werd getroffen.
Er waren vele slachtoffers, tachtig procent van de bebouwing werd verwoest en de Westkapelse kreek ontstond. Nadat het gat in de dijk in 1945 was gedicht, werd het dorp grotendeels volgens de oude opzet herbouwd.
Westkapelle heeft zich vervolgens ontwikkeld tot een badplaats van toenemend belang. Recent is aan de noordzijde een uitbreiding tot stand gekomen.
