Waterlandkerkje. Dit kleine dijkdorp ten westen van IJzendijke werd in 1657 gesticht in het Eerste Gedeelte van de Generale Prins Willempolder.
Die polder was het resultaat van een droogmaking van tijdens de Opstand geïnundeerd gebied. De kerk werd in 1672 door de Fransen verwoest.
Het dorp werd eerst 't Kerkje genoemd en ging vanaf 1814 Waterlandkerkje heten. De 13de-eeuwse tiendenpaal (Redouteplein ong.) is in 1964 opgegraven en herplaatst.
Oorspronkelijk gaf deze paal de grens aan tussen het gebied van de Gentse abdijen van St. Pieter en St.
Bavo, waarvan de wapens op de paal herkenbaar zijn, respectievelijk drie sleutels en de letters ‘S B’. De Herv. kerk (Molenstraat 58) is een sobere zaalkerk met dakruiter en in de voorgevel de datering ‘1674’ in rode bakstenen.
Na een brand in 1708 heeft men de kerk in 1713 herbouwd. De huidige dakruiter stamt uit 1760, het uurwerk uit 1847.
Bij de restauratie in 1956-'58 is de aangebouwde consistoriekamer vernieuwd.
De kerk bevat een preekstoel uit 1713.
Het voorm. raadhuis (P.C. Boutenstraat 18) werd rond 1890 gebouwd als onderwijzerswoning van de naastgelegen, sterk verbouwde, tweeklassige school met raadskamer uit 1864.
In 1958 heeft men de woning tot raadhuis omgebouwd, een functie die het pand heeft gehad tot 1970.
