Kerkringdorp, ontstaan in de vroege middeleeuwen op een kreekrug. De kerk, aanvankelijk een kapel van de Westermonstersekerk te Middelburg en oorspronkelijk gewijd aan St.
Willibrordus, bestond reeds in de 11de eeuw. Deze kapel werd nadien vervangen door een aan hem gewijde kerk.
Ten westen van het dorp verrees kasteel Westhove, dat in 1277 in bezit was van de abdij van Middelburg. Rond Oostkapelle werden in de 17de en 18de eeuw verschillende buitenplaatsen gesticht.
In het dorp zelf stond ter hoogte van de Torenstraat het 17de-eeuwse Huis Oostkapelle (gesloopt 1811). De dorpsbebouwing concentreerde zich in de 18de eeuw richting Dorpsstraat.
In de 19de eeuw ontstonden in de omgeving enkele nieuwe buitenhuizen. Begin 20ste eeuw begon de ontwikkeling tot vakantieoord en badplaats.
Vanaf de jaren zestig zijn aan de noordzijde grote recreatiecomplexen tot stand gekomen. Rond 1965 is bij een sanering van de dorpskern de ingebouwd geraakte kerk weer vrij komen te staan.
