(Langbroekerdijk A 119). Deze ridderhofstad bestond oorspronkelijk alleen uit de nagenoeg vierkante, 14de-eeuwse woontoren.
Deze toren heeft boven een overwelfde kelder twee verdiepingen, die bereikbaar zijn via de oude muurtrappen. In de 17de eeuw verrezen woonvleugels aan de west- en de zuidzijde van de toren.De westvleugel werd in 1847 gesloopt en vervangen door een nieuwe vleugel in neogotische stijl. De toren werd hieraan aangepast en kreeg ook neogotische vensters. Omstreeks 1865 en 1880 heeft men het pand opnieuw ingrijpend verbouwd en vergroot. Tijdens de restauratie tussen 1976 en 1989 is het gebouw zoveel mogelijk naar de toestand van 1865 teruggebracht. De uit 1847 daterende trapgevel naast de toren draagt het in steen uitgehouwen alliantiewapen van de bouwheer, Philips Julius baron van Zuylen van Nyevelt en zijn vrouw. Zij lieten ook het uit 1647 daterende poortgebouw verbouwen en met een verdieping verhogen; er werd een koetshuis tegenaan gebouwd.
De gracht om het kasteel werd in de 19de eeuw grotendeels gedempt. Het parkbos dateert van omstreeks 1860. Ten noorden van het hoofdgebouw bevinden zich een smeedijzeren hek, de oprijlaan en een neogotische tuinmanswoning.
