De (Herv.) Plaskerk (De Plas 7), oorspronkelijk gewijd aan de H. Kruisverheffing, is een eenbeukige laatgotische kerk met een smaller koor en gedrongen toren van twee geledingen met tentdak.
Archeologisch onderzoek uit 1969 heeft uitgewezen dat in de 12de eeuw een eerste kerk in oersteen werd gebouwd; deze bestond uit een schip met een smaller rondgesloten koor. Kort na 1425 werd het huidige driezijdig gesloten koor gebouwd met inwendig kruisribgewelven.
Aan het eind van de 15de eeuw werd het romaanse schip vervangen door het huidige brede schip. Na oorlogsschade werd de kerk in 1592 hersteld.
Omstreeks 1694 stortte de oude toren in en werd in 1697 vervangen door de huidige. Toen zijn ook de beschadigde gewelven in het schip verwijderd.
Omstreeks 1835 kreeg de kerk aan de buitenzijde een blokbepleistering. Omstreeks 1970 werd de kerk ingrijpend gerestaureerd onder leiding van D.
Wijma, waarbij de buitenbepleistering werd verwijderd, de toren werd verhoogd en een aanbouw aan de zuidzijde verdween. Aan de noordzijde is toen een nieuwe consistoriekamer toegevoegd.
Inwendig bevinden zich aan de noordzijde van het koor resten van een laatgotisch sacramentskastje.
De preekstoel en drie herenbanken stammen uit omstreeks 1700.
Het orgel met galerij op houten toskaanse zuilen ontstond in 1836, naar plannen van C.F.A. Naber.
