(Snouck van Loosenpark 1-51) [43] is een in 1895-'97 als tuindorp uitgevoerd woningbouwcomplex voor arbeidersgezinnen, aangelegd op de gedempte Oude Buishaven en een deel van de Nieuwe Haven. Het werd gesticht uit het legaat van Margaretha Maria Snouck van Loosen († 1885).
Het drieledige poortvormige toegangshek (1897) in neo-Lodewijk XIV-stijl heeft hardstenen pijlers en een in siersmeedwerk uitgevoerde grote middenboog met de naam van het park. De door H. Copijn ontworpen parkaanleg bestaat uit een geometrisch gedeelte met cirkelvormig plantsoen (oostzijde) en een landschappelijk ingericht deel met slingerende paden en langgerekte vijverpartij (westzijde). Over het smalle gedeelte van de vijver ligt een gemetselde boogbrug en aan één van de uiteinden staat een in vakwerk uitgevoerd watervogelhuis. De aan de zijde van de buitenhaven gesitueerde pomp met houten kast was bedoeld voor het bijvullen van de vijvers. De in 1983-'85 gerenoveerde woningen zijn alle ontworpen door C.B.
Posthumus Meyjes en uitgevoerd met gele bakstenen banden, siermetselwerk boven de vensters en ver uitkragende daken. De meeste zijn opgezet als dubbele woningen, enkele vormen een reeks van vier en in één geval zijn acht woningen gekoppeld. Bij de toegang staat een grotere opzichterswoning (Snouck van Loosenpark 1) op onregelmatige kruisvormige plattegrond.
