(Kapellaan 8) ligt ten zuiden van Heiloo in het gehucht Kapel. in Heiloo In 1905 werden de fundamenten van een in 1573 verwoeste en in 1637 definitief gesloopte middeleeuwse Mariakapel gevonden. Op initiatief van de Alkmaarse margarinefabrikant G. van den Bosch besloot men tot de bouw van een bedevaartsoord.
In 1913 verrees naar ontwerp van J. Stuyt een forse driebeukige bedevaartskerk met dwars geplaatste dakerkers als ‘noodkerk’. Tot een definitieve kerk kwam het niet, wel is de dakruiter vernieuwd (1963, H. Thunnissen). Het interieur heeft een ziende kap met originele polychromie en bevat een door B. Pels gebouwd orgel (1914). De calvarieberg werd in 1912 opgeworpen met grond uit de vijver (corpus Christi in 1974 vernieuwd). In 1915 werd het de laatste statie van een reeks van dertien kruiswegstaties aan een slingerend bospad. De andere staties hebben de vorm van een kleine kapel met tegeltableau. De eenbeukige natuurstenen genadekapel (Kapellaan 8), met ingangsportaal en voorhof, kwam in 1930 tot stand naar ontwerp van J. Stuyt. De muurschilderingen zijn van H. Bijvoet. De voorhof heeft een halfopen houten omgang met daarin kruiswegstaties van J. Toorop (1916-'18). In het midden staat de zogeheten Runxputte van Oesdom, die in de nacht van 8 op 9 december 1713 (Maria Onbevlekt Ontvangen) opnieuw water gaf en vervolgens als Mariaput doel van vele pelgrimages werd. P. Biesiot vervaardigde het Willibrordusbeeld (1935). Het nabijgelegen R.K. Julianaklooster (Hoogeweg 65) werd in 1933 gebouwd naar een traditionalistisch ontwerp van H.W. Valk voor de Congregatie van de Zusters Juliaantjes (gesticht 1915).
