(Spanbroekerweg 37), oorspronkelijk gewijd aan St. Bonifatius, is een eenbeukige kerk met een vijfzijdig gesloten koor en een toren van drie geledingen met balustrade en ingesnoerde spits.
De oostzijde van de torenonderbouw stamt nog uit de eerste helft van de 15de eeuw. In het derde kwart van die eeuw verrees de huidige laat-gotische kerk.
De bij de kerkverbouwing in 1856 of in 1875 (T.C. van der Sterr) aangebrachte bepleistering is bij een recente restauratie verwijderd. De 19de-eeuwse gietijzeren vensterharnassen zijn behouden.
In de in 1878 naar plannen van A.C. Bleijs omklampte toren hangt een door Peter Waghevens gegoten klok (1519).Het interieur wordt gedekt door een gestuct tongewelf (circa 1856). Tot de inventaris behoren een preekstoel (circa 1640), een herenbank (17de eeuw), een voorzangerslezenaar (tweede helft 17de eeuw), een doophek met koperen doopbogen (begin 18de eeuw), een door Johannes Stephanus Strümphler gebouwd orgel (1779) en gietijzeren kroonluchters (circa 1856). De zwart-marmeren epitaaf met wit-marmeren wapens en krans met doodssymbolen werd gemaakt door Rombout Verhulst voor ambachtsheer Joannes van Gheel († 1668). De pastorie (Spanbroekerweg 25) is een gepleisterd middenganghuis uit 1865 met eclectische details.
