(Kerkstraat 3) , oorspronkelijk gewijd aan St. Nicolaas en St.
Catharina, is een driebeukige pseudobasilicale kerk met driezijdig gesloten koor en een ingebouwde toren van vier geledingen met balustrade en tentdak. Uit de tweede helft van de 12de eeuw stamt de tufstenen romaanse toren met hoeklisenen en rondboogfriezen.Mogelijk begin 13de eeuw heeft men de toreningang gedicht wegens verzakking van de toren en de door wateroverlast noodzakelijke maaiveldophogingen. In de toren hangen twee door Henricus de Borch gegoten klokken (1525). Het gotische schip en koor kwamen begin 15de eeuw tot stand, waarbij de gevels deels werden bekleed met tufsteen van de gesloopte voorganger. Uit de 16de eeuw dateert de voorm. sacristie. Herstel vond plaats in 1829 en 1834. De kerk is gerestaureerd in 1921-'28 (G.F. la Croix en J. de Meijer) en 1971-'78.
Het interieur wordt gedekt door houten tongewelven. Oude muurschilderingen (mogelijk tweede kwart 15de eeuw) zijn behouden in de toren, het koor, de zuidbeuk en de voorm. sacristie. Verder zijn er twee wapenglazen (1646). Tot de inventaris behoren een preekstoel (midden 17de eeuw), een doophek (1647; met doopboog 1652), herenbanken (1647 en 1652) en tekstborden voor Pieter Cornelisz Hooft en zijn tweede vrouw Heleonora Hellemans (1647). In een aan Jan Slegel toegeschreven (gewijzigde) orgelkast(1661) bevindt zich een door H. Knipscheer gebouwd orgel (1835).
