(Binnenburg 2), oorspronkelijk gewijd aan St. Sixtus en St.
Johannes de Doper, is een rijzige driebeukige pseudobasilicale kerk met recht gesloten koor en een ingebouwde toren van vier geledingen met balustrade en achtzijdige bakstenen spits.In de 11de eeuw bouwde men een eerste kerk, die begin 16de eeuw werd vervangen door een nieuw schip met noordbeuk; rond 1539 verrees de zuidbeuk. Het in de 14de eeuw aan de oude kerk toegevoegde koor kreeg zijbeuken in 1471-'80 en werd rond 1604 tot zijn huidige vorm ingekort. De twee onderste geledingen van de toren verrezen midden 15de eeuw (mogelijk 1452 voltooid) met spitsboogtraceringen en banden in gele baksteen. Na een blikseminslag in 1537 heeft men de toren verhoogd en in 1604 werden de balustrade en de huidige spits aangebracht. In de toren, die voor de helft rust op na 1537 aangebrachte zuilen, hangt een door Conradus Splinter gegoten klok (1649). Na beschadiging in 1945 is de kerk gerestaureerd in 1948-'53 en opnieuw in 1997.
Het met een houten tongewelf gedekte interieur heeft onversierde zuilen op achtzijdige basementen. Tot de inventaris behoren een restant van een 15de-eeuws doopvont, een vroeg-19de-eeuwse preekstoel (lezenaar 1668) en een gedenkbord (1785). Het door J.M. Gerstenhauer gebouwde orgel werd door J.A. Hillebrand voltooid (1818). Op het kerkhof liggen zerken voor de burgemeesters G.L.
Reinbach († 1839) en P.K. Sybrandszoon († 1864).
