Het zogeheten Huis van Jacoba van Beieren (Molenstraat 8) maakte deel uit van een groter middeleeuws gebouwencomplex, dat behalve de in 1852 afgebroken ‘Hoftoren’ aan de oostzijde ook het tolhuis en de visbank beide verdwenen omvatte.
Jacoba van Beieren zou hier in 1419 korte tijd hebben geresideerd. In 1474 richtte men het complex in als kruisherenklooster. Het restant bestaat uit rechthoekig dwars pand met zadeldak tussen zijgevels, waarvan één met trappen. De boogtrommels boven vensters en deur zijn gevuld met metselmozaïek. Het gebouw is in oudste aanleg waarschijnlijk 14de-eeuws, maar werd gewijzigd in de 17de en de 18de eeuw; de vleugel tegen de achterzijde dateert blijkens een gevelsteen uit 1639. Restauraties vonden plaats in 1904, toen tegen de linker zijgevel een driezijdig uitgebouwd traptorentje werd toegevoegd, en in 1962-'65, toen er aan de rechterzijde een travee bijkwam.
