Dorp, gelegen op de hogere oostelijke Maasoever nabij de monding van de Ur (een oude Maasstrang). De nederzetting wordt in 1153 voor het eerst vermeld als Overmunte.
In 1400 werd Urmond bezit van de hertog van Gulik. Het ontwikkelde zich tot een havenplaats met tol.
Het stedelijk karakter (vlek) kwam tot uitdrukking door de gedeeltelijke omwalling met vier poorten en vijf rondelen. In de late 18de eeuw vond enige uitbreiding plaats in westelijke richting naar de lager gelegen Maasoever.
Eind 19de eeuw verdween de haven. Het Julianakanaal (1931-'34) werd aan de oostzijde van de oude kern een beschermd gezicht gegraven.
Na de Tweede Wereldoorlog is Urmond aan de oostzijde van het Julianakanaal sterk uitgebreid.
