De R.K. St.-Nicolaaskerk (Dorpstraat 120) is een driebeukige hallenkerk met driezijdig gesloten koor en een half ingebouwde toren van drie geledingen met ingesnoerde spits. Kort na 1504 verrees een laat-gotische pseudobasiliek met een iets hoger opgetrokken koor voorzien van smalle spitsboogvensters. In 1847 werd de toren vervangen door een neogotische toren en heeft men het schip met twee traveeën vergroot. De huidige brede zijbeuken, die even hoog zijn als de oude middenbeuk, zijn gebouwd in 1927 naar plannen van C.J.H. Franssen.
Het interieur wordt gedekt door kruisribgewelven op ronde pijlers; in het koor zijn de kapitelen van de schalken versierd met koppen. De gewelfschilderingen in de middenbeuk dateren uit 1507. De kerk bevat een St.-Jozefbeeld met signatuur van Jan van Steffeswert (circa 1515). Uit de 18de eeuw stammen de communiebank, het tochtportaal, twee biechtstoelen (1704 en 1773) en het rechter zijaltaar. De marmeren doopvont en de preekstoel dateren uit de eerste helft van de 19de eeuw, het in neogotische vormen uitgevoerde hoofdaltaar uit circa 1900.
Op het kerkhof bevinden zich fragmenten van oude grafstenen en grafkruisen (1604-1761). De voorm. missiekapel (bij Dorpstraat 120) is een rechthoekig neoclassicistisch gebouw met een prostylos in de vorm van een dorisch tempelfront met vier zuilen. De kapel werd in 1850-'51 gebouwd als onderdak voor de - in processies gebruikte - missiegroep en is kapel in 1988 gerestaureerd.
