Dorp, ontstaan in de 12de of 13de eeuw op een keileemrug. De komvormige nederzetting, die oorspronkelijke tot Mirns behoorde, maakte in de loop van de 18de eeuw een zelfstandige ontwikkeling door en werd een katholieke enclave.
Na 1850 breidde Bakhuizen zich in zuidelijke en zuidwestelijke richting uit. Na de Tweede Wereldoorlog is de bestaande bebouwing verdicht.
